Maandag 15 oktober speelden beide bekerteams van Almere, KNSB en SGA, thuis hun wedstrijd in de eerste ronde. Tegen respectievelijk Moerkapelle en Amstelveen. Het werd een succes, maar zeker het KNSB-team mocht niet klagen na een zinderende snelschaak-beslissingsronde.
Terwijl de teamleiders (Ton Sprong voor SGA, ik zelf voor KNSB) elkaar ondertussen voor de interne voor de zoveelste keer bestookten in een Oerang Oetang (wat veel tijd kostte en uitmondde in tijdnood: hinderde het precies volgen van de partijen) ontwikkelde zich een interessante avond op alle borden.
Bij het SGA-team kreeg Johannes Kossen (bord 2, wit) in een vroeg stadium te maken kreeg met een ver doorgeschoven pion op c3. Die wist hij echter te verschalken en via ruimtewinst plus geduldig spel werd een en ander einde avond verzilverd. Keurig.
Dennis van Leusden (bord 4, wit) remiseerde daarvoor al. In het middenspel probeerde zijn tegenstander zich onder de druk uit te werken met een tactische handigheid. Hij won ook een pion met dameruil, maar Dennis had goed gezien dat zijn loperpaar superieur was. Helaas echter niet voldoende voor winst omdat de zwarte stelling voldoende solide te keepen bleek.
Danny Overweg (bord 3, zwart) won tezelfdertijd van de ons welbekende Dirk Goes (NB. Zie overigens op de SGA-site diens prachtige artikel over de geschiedenis van de schaakklok!). In een soort Oud-Indisch ontstond strijd op de damevleugel die klaarblijkelijk (ik heb het niet kunnen meemaken helaas) uitmondde in een gewonnen stelling, nadat voordien een remiseaanbod door de Amstelvener was geweigerd.
Martijn Woudsma (bord 1, zwart) zorgde tenslotte voor een laatste halfje. Maar niet zonder grote zorgen tijdens de partij. Lange tijd stond hij gedrukt en moest hij zijn koningsvleugel alert keepen. Ik vermoed dat wit kansen gemist heeft, maar hoe het zij, Martijn ontworstelde zich via ruil en bevrijding van de dame via a7.
Een 3-1 winst op Amstelveen: hoewel die zeker niet op hun sterkst aantraden een mooie victorie.
Bij het KNSB-team leek het in eerste instantie de goede kant uit te gaan met behoorlijke Almeerse stellingen op alle vier de borden. Maar dat pakte toch anders uit, zeker ook door goed spel van de spelers van Moerkapelle.
Ivo Knottnerus (bord 4, zwart) kreeg een Van Geet voorgeschoteld die hij actief tegenspeelde langs originele lijnen door in eerste instantie zijn damevleugel naar voren te gooien i.p.v. op het traditionele speltype in te gaan. Dat leidde tot een stelling waarbij Ivo veel druk kreeg op de witte velden terwijl wit niet veel meer kon doen dan de zaken te keepen. Maar dat deed hij blijkbaar adequaat, want hoe het verder ging heb ik gemist, maar er werd in ene tot remise besloten.
Ondertussen had Martin van Gils (bord 3, wit) in een gesloten Siciliaan een pion gewonnen. Door o.a. op f5 te slaan (Martin: “hoewel in dat type opening streng verboden door Ada, nu toch goed”). Daarna ontwikkelde zijn tegenstander de nodige tegendruk met toren en dame over de open f-lijn en moest Martin zich eerst te weer stellen zonder zijn pluspion te kunnen doen gelden. Dat lukte uiteindelijk dan toch wel met de winst als beloning.
Kees van Drunen (bord 1, wit) verkreeg in een Pirc aanvankelijk een stelling die volgens mij prima bij hem past. Zwart had probleempjes (ontwikkeling, zwakke diagonaal h1-a8, een isolanus op e7), dus kon Kees met zijn fijne stukkenspel de zaak gaan uitmelken. Maar zoals het ging wist zijn opponent zijn stukken in actieve modi te krijgen en moest Kees terug met zijn stukken. Meer dan remise was het toen niet meer.
Pim Groot (bord 2, zwart) moest het toen doen, maar dat lukte niet ondanks een interessant kwaliteitsoffer in de afwikkelingsfase. In een Caro Kann met Lf5 kwam het gebruikelijke spel op het bord: lange rokade zwart met druk op d4 en een min of meer vastgelegde koningsvleugel met druk op f7 en na f6 op e6 met een ‘gat’ op g6. Na dameruil probeerden beiden hun stelling te versterken met ieder een torenpaar en paard. De zaak ‘ontplofte’ toen Pim een toren gaf voor het witte paard en een pion (op d4). Dat leek veelbelovend (na afloop werd een en ander nog geruime tijd bij Babette geanalyseerd), maar in de praktijk werd Pim uitgeteld. Eindstand 2-2.
En dus moest met snelschaken de beslissing vallen. Ivo won regelmatig (zo leek mij; heb niet veel gezien), Martin kwam minder te staan en wist het niet remise te houden, Kees had surplus aan tijd in een goede stelling en dat werd zijn tegenstander fataal nadat Kees bewust de zaak compliceerde met een koningsmars op de damevleugel.
Wederom Pim dus die het had moeten doen. Maar hij deed het niet … zijn ongelukkige tegenstander deed het! Er werd heftig gebeukt op de arme klok die het ook niet kon helpen dat er nog maar weinig tijd was voor beiden, en toen gaf de Moerkapellenaar in totaal gewonnen stelling zijn toren weg. Remise. En teamwinst voor de onzen!
