Afgelopen donderdag speelde Almere 4 haar laatste competitiewedstrijd tegen VAS 4 in Amsterdam met drie invallers.
De dag ervoor was Almere al verzekerd van handhaving omdat de beide concurrenten voor de degradatie allebei verloren. Er kon dus op donderdagavond vrij uit worden gespeeld en dat was wel zo lekker.
Deze wedstrijd werd uiteindelijk verloren met 6-2 een resultaat waar ik van te voren al rekening met had gehouden. Toch werd een goed gespeeld op alle borden, alleen waren onze tegenstanders een maatje te groot.
Op het 1e bord speelde Pieter Kooijman de hele avond onder druk, Piet wilde dit keer hoog spelen zodat onze invallers ook een kans kregen op de lagere borden. Het resultaat mocht er wezen, na goed verdedigen van Piet wist hij een mooie remise uit het vuur te slepen tegen de sterkere Maarten van der Veen(1862).
Op het 7e bord speelde invaller Andre de hele avond een mooie partij, waarin hij lange tijd beter stond, een kleine misrekening van hem en zijn tegenstander Joost van Dongen(1741) strafte dit direct af, Jammer na het goed spel van Andre.
De andere invaller was Moshe, die tegen Jeff Hamburg(1695) weinig kansen kreeg op bord 8. Een aanval op f7 resulteerde in een mega aanval, die Moshe lange tijd kon weerleggen. Maar toen Jeff zijn stukken mobiliseerde stonden een tweetal stukken van Moshe te passief er werd hij bedolven onder de hevige aanval. Goed verdedigd, maar helaas.
De derde invaller Ron Bruins speelde tegen Chris van Bockel(1868) !!!! op bord 6. De partij ging de gehele wedstrijd gelijk op, alleen kreeg Ron enorm tijdsvoordeel. Hier maakte Ron slim gebruik van door remise aan te bieden welke ook werd aangenomen. Mooie score Ron.
Na lange tijd afwezigheid speelde Dick de Jong met wit een gedegen partij. Dit kostte hem veel tijd, maar de stelling had hij onder controle. En met goede zetten in tijdnood scoorde Dick een mooi punt.
De andere drie partijen van resp. Kees, Andries en Ton werden verloren. Met name Andries en Ton speelden tegen spelers met een rating van 1977 en 1978 en werden er op het eind vakkundig afgezet. De tegenstander van Kees was iets minder sterk (1848), maar ook hij kon het niet bolwerken.
Al met al toch een geslaagd seizoen in deze zware 1e klasse waar handhaving belangrijk was en dat is gelukt.
Langs deze weg wil ik Johan Dielhoff nog van harte beterschap wensen na zijn hartinfarct.
Sterkte en een spoedig herstel.
TS
