Nog niet eens zo heel lang geleden haalden wij – gewone jongens uit de Flevopolder – het niet in ons hoofd te denken dat we een kansje zouden maken bij een KNSB-bekerwedstrijd tegen HSG uit Hilversum. Landskampioen en bekerwinnaar in zowel 2008 als 2009. Toentertijd zou het een kansloze missie zijn geweest. Maar sinds mecenas Van Oosterom de stekker er uit getrokken heeft, is HSG stapje voor stapje naar een niveau afgedaald waarbij zelfs wij voorzichtig enige hoop mogen koesteren op een goed resultaat.
Op donderdag 15 oktober trad Almere in deze uitwedstrijd uit de eerste ronde van het seizoen 2015-2016 aan met het volgende viertal:
Woudje (1), Dennis van Leusden (2), Johannes Kossen (3) en Frans Hazenberg (4). Ratinggemiddelde: 2052.
HSG zette daar een viertal tegenover met een ratinggemiddelde van 2142. Alleen bij mijn bord was het nadelige verschil klein, maar verder was het op elk bord aanzienlijk. Tot zover de statistiek. Woudje kreeg al snel een stelling waarin hij voluit op mat kon spelen. Wij uit de polder weten dat ratingverschil dan eigenlijk geen waarde meer heeft. Tegenstander Kees Nagtegaal weet dat inmiddels ook. Al snel kreeg Woudje beslissend voordeel, en hij rondde zijn aanval zeer krachtig af.
Ik kreeg met wit op 3 een stelling die als twee druppels water leek op die uit de eerste ronde van de KNSB. Tegenstander Jorgen Henseler moest alles ter plekke bedenken, terwijl ik nog een tijd kon navigeren op mijn onlangs opgedane inzichten. Daarmee wist ik hem in een negatieve tijdspiraal te drukken: hij dook telkens diep in de stelling, en ik dook mee. En als hij gezet had, deed ik er na een paar minuten al weer een. Waarop hij weer diep de stelling indook en ik weer meedook, etc. Het tijdsverschil liep dus flink op, terwijl zijn plannen in het geheel niet uit de verf kwamen. Het slot speelde ik wat slordig, maar met nog maar enkele minuten op de klok tegenover ruim 40 minuten voor mij kon hij het niet meer bolwerken.
Helaas had Frans toen al zijn koning om moeten leggen. Hij kreeg met zwart een zeer acceptabele draak op het bord, maar toen hij zich verslikte in een pionnetje maakte tegenstander Daan Bes korte metten. Tja, een schaakpartij is wat er gebeurt terwijl je andere plannen maakt, om John Lennon maar eens te parafraseren.
Met Dennis nog volop bezig was 2-2 inmiddels zeker, maar de stelling op zijn bord gaf hoop op meer. In de KNSB-beker betekent gelijkspel een tiebreak d.m.v. vluggertjes, dus ik durfde nog niet aan het bier. En durfde ook niet te kijken bij Dennis. Woudje durfde dat allebei wel natuurlijk, terwijl Frans ergens aan een tafeltje driftig bezig was zijn draak alsnog te dresseren. En zo bereiden we ons alledrie op onze eigen manier voor op een eventuele verlenging. Maar onder deze hoogspanning hield Dennis keurig zijn zenuwen in bedwang, terwijl zijn tegenstander Wim van der Wijk te geforceerd probeerde water uit steen te persen.
Dennis won dus zijn partij, en Almere daarmee de wedstrijd met 1- 3. Voor we het pand verlieten wensten onze tegenstanders ons succes in de volgende ronde. De kracht mag er grotendeels uit zijn, het zijn nog steeds gentlemen daar bij HSG.
