Dennis had vooruit gespeeld en gewonnen. De partij zelf was niet zo fraai (Dennis stond slecht tot verloren), maar ik merkte dat de voorsprong het team veel vertrouwen gaf. We speelden ook zo goed als in onze sterkste opstelling.
Het was een vreemde aanblik: een wedstrijd met 7 borden en Martijn en Ivo die naast elkaar zaten en allebei zwart hadden.
Op de borden 1 tot en met 3 werd de Alapin (1.e4 c5 2.c3 gespeeld)! Mijn tegenstander koos met zwart voor een gerespecteerde hoofdvariant, Ivo was ook tired of bad positions (Try the main lines!) en Martijn bediende zich van iets dubieus met …g6 wat naar mijn mening niet speelbaar is zonder …d5.
Woudje (Martijn) was als eerste klaar. Hij had een kwaliteit geofferd (of verloren?) en de kritieke stelling kon hij heel misschien remise houden met een soort vesting, totdat zijn tegenstander zijn dame liet insluiten. Wat een domper (als in anticlimax).
Diederic deed niets ongebruikelijks en had voldoende activiteit voor de pion. De partij eindigde voor mij vrij abrupt in remise.
Ook Mike kwam maar eens vragen of remise een begeerlijk resultaat was. Dat was het zeker door de meevallers van Martijn en Dennis. Mike stond eigenlijk wel goed vond ik, maar hij had zich tevreden gesteld met remise.
Jacques’ aanvallende speelstijl werd beloond. Hij speelde de Morra en zijn tegenstander (Shannon Vlaar) heeft haar snackhand behoorlijk laten gaan. De pion op b5 houdt de ontwikkeling van drie stukken tegen. Good game. Ivo heeft de partij geanalyseerd aan de hand van Jacques’ opmerkingen.
Richard verdedigde zich goed, maar had wel veel tijd gebruikt. Zijn tegenstander bood remise aan toen een zetherhaling zich aandiende. Ik dacht dat Richard wel iets beter stond, maar hij had nog maar 2 minuten tegenover 20 minuten van zijn tegenstander. De stand was op dat moment 4-2, dus natuurlijk deed hij er goed aan het remiseaanbod aan te nemen. Voor wie zich afvraagt waarom zijn tegenstander remise aanbood: 4-4 was geen realistische uitslag meer gezien de stellingen van Ivo en mij.
Ivo (Knotje) speelde erg beschaafd tegen de Alapin. Hij had controle over de stelling en kreeg het loperpaar. Zijn tegenstander had twee paarden die elkaar vooral in de weg stonden. Ivo stond dus wat beter, maar de pionnen op de damevleugel werden geruild en het was snel remise.
Ik maakte in de opening een fout (of eigenlijk twee fouten) en moest een kleine marteling doorstaan om remise te houden. Ik had gelukkig snel door dat dat het hoogst haalbare zou zijn en koos ervoor om een ongelijke lopereindspel met 1 pion minder te verdedigen.
Ongelijke lopereindspelen zijn trouwens heel interessant en worden door veel schakers onderschat (“dat is toch altijd remise”). 47…Lh3!! uit de partij Topalov-Shirov, Linares 1998 wordt vaak aangemerkt als ‘The greatest chess move of all time’: http://www.chessgames.com/perl/chessgame?gid=1143956. Maar dat terzijde.
Goed gespeeld, team!