Zaterdag 17 september toog Almere 1 voor haar eerste KNSB-treffen dit seizoen naar Arnhem om ASV 4 te bekampen op eigen grond. De vaste formatie is ietwat gewijzigd t.o.v. vorig seizoen: Akshaj Katpatal (vertrek naar Zukertort) en Dennis van Leusden (verwacht een kleintje) zijn vervangen door Pim Groot en ondergetekende. Albert Kortendijk verving overigens ditmaal mij, ik was teamleider en samen met André Klaren supporter. Een impressie.
Oscar Klaren (bord 1, wit) had een “bofmiddag”. Hij speelde een rustige partij waarin beide kemphanen degelijk hun positie beheerden, zwart met wat meer ruimte. Het evenwicht leek stabiel. En toen was het ineens voorbij: een weg geblunderde zwarte dame. Je wilt anders winnen, maar het mens weigeren is ook geen optie.
Broer Duncan Klaren (bord 2, zwart) had een beetje een “suffe middag”. Hij probeerde met de Najdorf tot dynamisch spel te komen maar zijn tegenstander ging daar niet op in en vermeed de gebruikelijke opstoot naar f4, waardoor de echte spanning wegbleef. De latere opstoot e4-e5 leidde uiteindelijk dan ook alleen maar tot de te verwachten remise. Goed spel wederzijds, geen spektakelstuk.
Richard van ’t Schip (bord 3, wit) had, zijn stijl getrouw, een “strategische middag”. Lang knutselde hij gestaag aan zijn stelling en kreeg hij allengs aanknopingspunten voor de aanval. Die kwam ver in de speeltijd in het centrum. Wèl nadat zijn tegenstander zijn kans bij een misgreep van Richard niet pakte. Na de doorbraak liet de ASV-er in inmiddels verloren stand zijn dame in staan. Al met al zoals Richard wel vaker zijn tegenstanders oprolt.
Caspar Kruijf (bord 4, zwart) had een “frustratiemiddag”. Het Evans-gambiet van de ASV-er pakte hij volgens de regelen der kunst aan. Tot hij verzuimde met Dd3 het mogelijke gif in het witte spel op de damevleugel er uit te halen en in plaats daarvan zelf de aanval zocht op de koningsvleugel. Dat zag er op het eerste oog aantrekkelijk uit maar er ging iets mis. De tegenstander was sneller met zijn aanval op de inmiddels lang gerokeerde zwarte koning en kliefde zich met een fraai torenoffer op de c6-pion naar winst. Het torenoffer had Caspar gezien maar onderschat. Toen was het te laat. Al met al frustrerend voor hem.
Pim Groot (bord 5, wit) had een “doorstartmiddag”. Vanuit een aangenomen damegambiet ontstond een onduidelijke stelling waarin beide koningen in het midden waren blijven staan en er iets van een dynamische loopgravenpartij leek te ontstaan. Daarbij had Pim wel een vrijpion op d5 als mogelijke troef voor later. Toen meldde Pim zich bij mij met de ondertoon van het op remise te willen houden: “Mijn tegenstander biedt remise aan, ik zie zelf geen winstplan maar er zit wel spel in de stelling”. Ik stuurde hem weer de arena in. En dat deed hij met hernieuwde inzet met mooie winstvoering tot gevolg.
Martin Heijlman (bord 6, zwart) had een “onverzettelijke middag”. Natuurlijk is Martin de degelijkheid zelve en beschikt hij over het nodige zitvlees. Maar ditmaal overtrof hij zichzelf in soliditeit en vasthoudendheid, overigens wel met alle medewerking van zijn opponent. Uit een gesloten Siciliaan ontstond een verloren stelling voor Martin die echter nog niet eenvoudig was te winnen. Na langdurig gemanoeuvreer wist wit dan toch door te breken en kreeg hij meerdere mogelijkheden tot verzilvering van de winst. Maar in alle stress (inmiddels al meer dan vijf uur gespeeld) raakte de ASV-er van het pad en maakte Martin van elke kans gebruik die hem geboden werd. Met als slotresultaat alleen nog twee koningen op het bord. Dat was wel spektakel!
Albert Kortendijk (bord 7, wit) had een “ongelukkige middag”. In de Franse opening koos hij voor de Tsjigorin-variant met 2. De2. Persoonlijk niet mijn zet maar zeker speelbaar. Echter ditmaal niet voor Albert want hij kon zich de theorie niet meer goed voor de geest halen en moest op de improvisatietoer. Dat lukte niet echt en zijn tegenstander wist serieuze dreigingen in de stelling te vlechten. Daarop koos Albert voor de vlucht naar voren met achterlating van zijn koning in kwetsbare positie wat werd afgestraft met een mat midden op het bord. Iets wat hij geheel had overzien.
Manasvita Basa (bord 8, zwart) had een voor haar doen “gewone middag”. Zij houdt wel van klitsklander-spel, is niet bang voor tactiek en risico’s. Haar opponent klaarblijkelijk ook niet met pionoffers op c3 en later ook b2. Manasvita incasseerde beide pionnen en stond ogenschijnlijk, zeker na de laatste snoeperij, gevaarlijk kwetsbaar met haar koning. Ik heb gemist hoe, maar wat later had ze de boel geconsolideerd en de controle over de stelling verkregen. Dat leidde spoedig tot winst.
Overwinning met 3-5, een mooi uitgangspunt voor het verdere seizoen!
