Afgelopen zaterdag was het weer een gezellige boel op Annapark met vier teams tegelijkertijd in de tweede KNSB-ronde. Met dank aan organisator Ton Sprong en wedstrijdleider Jarno Witkamp. De uitslagen van de diverse teams weet ik niet op dit moment, wel dat het eerste nipt met 3 ½ – 4 ½ ten onder ging tegen het Puttense PSV/DoDO 1. Een impressie, met dank aan Duncan Klaren.
Manashvita Basa (bord 8, wit) was als eerste heel snel klaar. Toen ik haar bord bekeek had ze groot materieel voordeel (toren tegen drie kwetsbare pionnen) en stonden haar zware stukken gericht op een kwetsbare zwarte koning. Kwestie van overspelen of blunderen? Ik denk zomaar beide. Afijn, toen ik weer keek was het punt al binnen. Overrompelende winst.
Poos later moest Caspar Kruijf (bord 4, wit) opgeven. In een gesloten Siciliaan was een voor beiden speelbare stelling ontstaan waarin Caspar bewust een verleidelijk torenoffer op f2 toeliet. Terugslaan met de toren zou inderdaad slecht zijn, maar Kf2x zag er op het oog veelbelovend uit. Zijn tegenstander bleek daar helemaal geen rekening mee te hebben gehouden, schrok er van. Echter tot beider verrassing was juist het terugslaan met de koning snel verliezend na een smerig maar fraai tussenzetje c5-c4. Al de tweede deceptie voor Caspar dit prille seizoen. Jammerlijk verlies.
Duncan Klaren (bord 2, zwart) kwam met veel ruimte uit de opening maar wisselde naar zijn zeggen wat vaak van plan in een min of meer gesloten stelling waardoor de tegenstander zijn stukken beter kon neerzetten. Uiteindelijk kon Duncan dan toch de stelling openen en de zwarte veste viel uit elkaar door diens slechte koningsveiligheid. Degelijke winst.
Voorsprong! In het laatste speeluur ging het echter dan toch mis.
Ik zelf (bord 5, zwart) behandelde de Alapin-Siciliaan niet geheel volgens de theoretische voorkeuren, hetgeen mijn tegenstander juist wat voorzichtig maakte. Zo ontstond een partij waarin wit wel steeds een plusje had en ik onder druk stond. Lastige stellingen, met veel mogelijke slagvarianten. In het middenspel maakte ik plots een vergissing en stond met een verkrampte damevleugel in de gevaarzone. Mijn tegenstander deed echter ook een mindere zet en zo gingen we naar de tijdcontrole. En toen … in gelijke stand blunderde ik op mijn 40e zet (Ke7 waar Ke6 eigenlijk de bedoeling was) en gaf daarmee in ene mijn partij weg. Daarna liet de (Utrechtse) Puttenaar niet voor een tweede keer los en werd ik keurig opgevist. Overbodig maar verdiend verlies.
Pim Groot (bord 3, wit) was ook ditmaal bij de les. Hij leek wat onder druk te staan na de opening maar hield zijn stelling bij elkaar en wist daarna een voordelig eindspel te bereiken met een gedekte vrije pluspion op d4. Geduldig manoeuvreren, dat kan Pim. Het lukte de Puttenaar niet om uiteindelijk verlies te ontlopen. Beheerste winst.
Martin Heijlman (bord 6, wit) belandde opnieuw in een lastige stelling met een pion minder en een dubbelpion op de f-lijn. In plaats van echter torenruil uit de weg te gaan ruilde hij verrassenderwijs af naar een pionneneindspel waarin hij een vrijpion kon bewerkstelligen op de koningsvleugel doordat zijn koning de oppositie had tegenover zijn confrater. Dat zou sneller kunnen gaan dan de op zich niet tegen te houden zwarte piondoorbraak-met-promotie op de damevleugel. U weet wel, twee pionnen offeren en dan zelf met de derde promoveren. Maar Martin’s opponent vond de oplossing van het ‘vierkant’ waarmee hij de witte vrijpionnen op de damevleugel kon tegenhouden met zijn koning en zelf tevens eerder kon promoveren met zijn overblijvende a-pion en met zijn nieuwe dame de opstomende f-pion van Martin kon afstoppen. Fraaie slotfase weer. Heldhaftig verlies.
Pim Beers (bord 7, zwart) viel in voor vaste waarde Richard van ’t Schip. Hij streed lange tijd in een lastig eindspel met ongelijke lopers en ieder een paard tegen binnendringende witte stukken in zijn gedrongen pionnenformatie op de damevleugel met een kwetsbare onderste pion op b6. Zelf had hij weinig bewegingsruimte met zijn officieren. En dan bega je makkelijker onnauwkeurigheden dan je tegenstander. Ergens brak het draadje, werd de witte activiteit te veel en werden Pim’s pionnen opgehaald. Manmoedig verlies.
Oscar Klaren (bord 1, zwart) speelde meen ik ook een Alapin-Siciliaan, en dan wel volgens de theoretische voorkeuren. Zijn tegenstander echter ook. Het werd wederzijds een gedegen partij op niveau die van begin tot eind redelijk gelijk stond. Weinig kansen voor beide partijen. Een solide remise.
