Afgelopen zaterdag speelden Almere 1, 2 en 4 een thuiswedstrijd op Annapark in de vierde KNSB-ronde. Met dank weer aan organisator Ton Sprong en wedstrijdleider Jarno Witkamp. Geen Hosanna deze ronde voor ons: tweede en vierde verloren, het eerste behaalde een gelijkspel met de hakken over de sloot. Een impressie van de wederwaardigheden van de eerstelingen.
Aanvoerder Oscar Klaren (bord 1, zwart) speelde een dynamische Moderne Benoni waarin hij een kwaliteitsvoorsprong verwierf en zelfs op een gegeven moment een volle toren. Klinkt mooi, maar er was ook tegenspel in de vorm van initieel een loperpaar en op het eind drie pluspionnen waarvan er twee aardig waren opgestoomd op a- en d-lijn. Daar vond Oscar geen oplossing voor: een felbevochten remise.
Manasvita Basa (bord 2, wit) keek na haar openingszet e4 een uurtje tegen een lege stoel aan: een ‘administratieve’ overwinning. Achteraf gezien een belangrijk punt voor ons, voor Manasvita zelf echter een sof. Volgende keer kan ze hopelijk weer sprankelen op het bord.
Duncan Klaren (bord 3, zwart) speelde dit keer de sterren van de hemel. Michail Tal zal het vanaf zijn wolkje met plezier hebben bekeken. In een wervelende pot offerde Duncan zijn paard op e4 en wist met verrassende pionzetten en stukkendreigingen de ogenschijnlijk stevig omringde witte monarch uiteindelijk te verschalken. Fraaie overwinning!! Mij dunkt de prijs van de beste partij in deze KNSB-ronde waardig!
Caspar Kruijf (bord 4, wit) verkreeg vanuit een Gesloten Siciliaanse een solide stelling met druk op de damevleugel. Zwart moest zich bekommeren om een geïsoleerde pion op a7 die met zwaar wit materieel belaagd werd. De tegenspeler wist evenwel voldoende tegenspel te ontwikkelen en na wat ruilwerk resteerde een gelijkwaardige remise.
Martin Heijlman (bord 5, zwart) zal zich van zijn Gesloten Siciliaan iets anders hebben voorgesteld dan wat op het bord kwam. Aanvankelijk zag het er met een dubbele c-pion en half open b-lijn heel speelbaar uit. Maar niet lang daarna was alles op damevleugel en centrum vastgezet met een slecht verdedigbare
pion op c5. En op de koningsvleugel had wit meer te zoeken: een kansloze nederlaag.
Pim Groot (bord 6, wit) had na afloop wel recht op een biertje. In zijn bekende stijl en met zijn vertrouwde witte opzet kwam hij heel goed te staan. De zwarte koningsstelling was opengereten, witte torens in de buurt, met een vernietigend aftrekschaak in de stelling. Daar ergens mispeerde Pim helaas met stukverlies en meteen ook verdamping van de aanval. De verdere zetwisseling was tegen beter weten in. Een ongelukkige nederlaag!
Richard van ’t Schip (bord 7, zwart) wist vanuit een gesloten stelling met alert spel een pionnetje te winnen op de damevleugel. Dat voordeel verzilverde hij op zijn bekende secure wijze in het eindspel, waarbij goed gerekend moest worden in verband met een vrije witte h-pion. Afijn, rekenen kan Richard , het team kan op hem rekenen. Al met al een ‘professionele’ zege.
Ikzelf (bord 8, wit) had mijn dag niet. Want ik blunderde reeds in de beginfase tot twee keer toe en zat daarmee al vroeg in de middag tegen een rokende puinhoop aan te kijken. Omdat mijn tegenstander verzuimde mij meteen af te maken wist ik het spel nog te rekken tot het einde van de middag. Maar uiteindelijk waren twee verbonden zwarte pionnen op h- en g-lijn niet te stuiten. Een pijnlijk verlies.
