Afgelopen zaterdag toog het eerste naar Winterswijk, helemaal achter in de Achterhoek. We speelden daar op volle sterkte tegen de gelijknamige club om de tweede plek. Zelfs onze aas Dennis was nu ook in een uitwedstrijd van de partij. Maar het mocht niet baten. We stranden op een gelijkspel waar we, als het balletje had willen meerollen, een ruime overwinning voor het grijpen hadden …
Het begon goed met drie achtereenvolgende overwinningen.
Dennis van Leusden (zwart, bord 4) kwam goed uit de opening en wist een paard op d3 te posteren. Die ‘angel in zijn vlees’ wist zijn tegenstander alleen te verwijderen door zijn koningsstelling met f3 te verzwakken. Daar maakte Dennis uiteindelijk goed gebruik van met een beslissende koningsaanval.
Pim Groot (wit, bord 3) speelde in het Catalaans om de (tijdelijk) geofferde c4-pion heen en verkreeg mooi stukkenspel dat uiteindelijk leidde tot stukwinst en de torens op de zevende rij, terwijl de zwarte stukken niet goed konden samenwerken. Kolfje naar Pim’s hand.
Martin Heijlman (wit, bord 5) verkreeg met medewerking van zijn opponent twee opgeschoven centrumpionnen in een dame-torens-eindspel, plus een kwetsbare zwarte koningsstelling. Dat wist hij, toen de Winterswijker onvoorzichtig zijn verdedigende toren weghaalde naar f2, tot een beslissende aanval te brengen.
Maar daarna was het de beurt aan Winterswijk.
Manasvita Basa (zwart, bord 6) verkreeg m.i. vanuit een Spanjaard behoorlijk spel. Maar haar pionnenstelling raakte versplinterd en daarna verloor ze geruisloos. Hoe precies heb ik gemist.
Richard van ’t Schip (zwart, bord 8) speelt niet zijn beste KNSB-seizoen op zijn zachts gezegd. Normaliter een van onze goalgetters, daarom ook ditmaal op het laatste bord geposteerd, belandde hij in een spel met twee stukken tegen toren-plus-twee pionnen. Leek mij speelbaar maar uiteindelijk drong de witte toren binnen en verdwenen er nog meer pionnen. Opnieuw een nul voor Richard …
Toen weer een opleving voor de onzen.
Duncan Klaren (wit, bord 1) kreeg een Moderne Defensie te bekampen, waarbij zwart snel ook met a6-b5-Lb7 zijn damevleugel activeerde. Dat werd een hele strijd. Op een gegeven moment – ik heb de verwikkelingen gemist – ontstond een eindspel van dame-loper-vrijpion b3 tegen dame-toren- vrijpion a7 voor Duncan. Maar ook met beide koningen kwetsbaar. Dat wist Duncan, mede door onvoorzichtig spel van zijn tegenstander, kundig te verzilveren met een koningsjacht over het bord.
Dus toen was het 4-2 voor ons. Helaas kwam het bevrijdende halfje er niet …
Caspar Kruijf (wit, bord 7) stond toen al een poosje voor een verloren zaak: een eindspel van loper-centrumpion tegen vier zwarte pionnen waarvan eentje een vrij oprukkende op de a-lijn en twee verbonden vrijpionnen de op koningsvleugel. Dat ging uiteraard uiteindelijk mis. Maar daarvoor had Caspar vanuit de Gesloten Siciliaan een totaal gewonnen koningsaanval bereikt, wel na wederzijdse onnauwkeurigheden. Er ontstond een spel waarin Caspar een stuk meer had voor drie pionnen, toen nog onschuldig. Op het Moment Suprême liet Caspar zich in de luren leggen door een promoverende zwarte b-pion in plaats van zijn aanval door te zetten. Meerdere winstvoeringen waaronder mat in drie (…). Maar die b-pion verstoorde jammerlijk zijn denken en hij meende zijn aanvalstoren ertegen te moeten weg offeren …
Oscar Klaren (zwart, bord 2) werd geconfronteerd met sterk spel van zijn opponent: een strategisch (schijn) offer met b2-b4! die Oscar op twee manieren kon grijpen, waarbij hij (terecht) koos voor de variant met verbonden vrijpionnen op a- en b-lijn. Die konden echter niet vooruit en waren op termijn ‘schaapjes-voor-de-wolven’. Hiermee veroverde wit zo veld c5 voor loper en paard, waarmee hij zwart (met pion op c6) passief kon houden. Uiteindelijk kwam er een slotspel op het bord waarbij Oscar een soort van vesting wist op te bouwen. Veel witte pressie maar houdbaar. Echter helaas ook fragiel in de incrementfase aan het eind van de middag. Oscar dacht een bevrijdende tegenaanval te kunnen doen in plaats van zijn vesting vast te houden: “Foutje, bedankt!” En daarmee passeerde Winterswijk ons in de strijd om de tweede plek (en ook Zevenaar ons op bordpunten). Almelo staat onderwijl onbedreigd bovenaan.
