Geachte heer De Duin,
Voorafgaande aan de uiterst belangrijke ontmoeting met Amsterdam West vroegen alle aangewezen teamleden naar de oorzaak voor uw afwezigheid. Als vervangend teamleider kon ik niet anders dan de waarheid op tafel gooien, waardoor enige stukken met veel gekletter omvielen. Maar u moet me geloven: ik kon niet anders. Uit de hedendaagse politiek is me duidelijk geworden dat het verhullen van de waarheid je ondergang kan betekenen. Nadat ik mijn medeschakers had verteld dat de spanning onze teamleider te veel was geworden en dat hij leed aan een acute aanval van diarree trad er een onbeschrijflijke stilte in. De teleurstelling was enorm en de koppies hingen omlaag. Jan Huisman schudde enige minuten lang zijn hoofd terwijl hij onophoudelijk prevelde: “wat moeten we nu?…wat moeten we nu?….wat moeten we nu”. Het had weinig gescheeld of iedereen was naar de bar vertrokken om een avond lang de teleurstelling te verdrinken, maar helaas voor Babette wist ik het tij te keren met een inspirerende toespraak die van mij, als vervangend teamleider, verwacht mocht worden. Niettemin, het mag dan wel je taak zijn als vervangend teamleider, je moet het toch maar even doen.
Langzaam zag ik de hoofden zich weer oprichten en het anders zo aanwezige vuur in de ogen van mijn medespelers terugkeren. “Mannen, we zullen onze afwezige leider eens laten zien wat echte moed en spirit is!”, zo besloot ik mijn donderspeech. Er werd spontaan gereageerd met een echte yell: ‘Jeroen, we worden kampioen!’.
Nadat Johan Bertelkamp, de wedstrijdleider, ons tot stilte had gemaand namen we plaats achter de borden. En toen ontspon zich een gevecht dat zijn weerga niet kent in de geschiedenis van het 6e team. Alfons Wongsodrono op bord 8 zat rechter dan ooit achter zijn witte dame, Paul Hogervorst spuwde vuur op het 7e bord, Tonny keek zijn tegenstander onophoudelijk gemeen in de ogen, Jan Huisman legde provocerend een sigaar klaar naast zijn 5e bord, en zag ik het nu goed, stond er schuim op de lippen van Paul Keizers? Gerben Terpstra trippelde rond de borden om de spanning de baas te worden, Andr
