Het zesde had met vijf uit zes nog wat punten nodig om degradatie definitief af te wenden en daarvoor leek hekkensluiter Grasmat 2 de ideale kandidaat voor. De start was eenvoudig, doch niet zo bevredigend. Zelfs voor een thuiswedstrijd lukt het Grasmat niet om acht spelers te vinden. Doordat bord 1 leeg bleef stonden we al snel met 1-0 voor.
Het was binnen de kortste keren echter weer 1-1. Jan Huisman blunderde en de stukken konden snel in de doos.
Invaller Ruurd Admiraal wikkelde keurig tegen een op papier sterkere tegenstander af naar een eindspel met elk een paard en drie pionnen en daarop werd terecht tot remise besloten.
Alfons Wongsodrono had zijn tegenstander zwaar onder druk en van armoede moest de Grasmatter afwikkelen naar een eindspel waarin hij een kwaliteit en een pion achter stond. Alfons kreeg echter een beetje de zenuwen van dat springende paard die een pion leek op te gaan snoepen en besloot toen zijn toren af te ruilen voor het paard. Waarna hij met vaste hand het eindspel met een plus pion wist te winnen. Hiermee kwam de tussenstand op 2,5-1,5.
Ron Bruins moest zich uiteindelijk mopperend neerleggen bij een remise. Hij stond de hele tijd beter en had onderweg een pion van zijn tegenstander opgeslokt. Maar de actieve koning van zijn tegenstander maakte het dat die plus pion uiteindelijk niet te handhaven was. Hiermee werd het 3-2.
Gezien de standen op de andere borden was ik er echter niet gerust op. Ghasem stond twee pionnen voor, maar kreeg een aanval te verduren waarin ik niet zag hoe hij dat kon overleven. En ook Jeroen en Ton stonden duidelijk slechter.
Ghasem Ghanizadeh had nagenoeg al zijn stukken nog op de onderste rij staan, alleen de volgorde was even iets anders dan in de beginstand. Penningen, mataanvallen, het verliezen van een stuk. Mij leek het als argeloze toeschouwer toe dat Ghasem het hoofd niet lang boven water zou houden. Het liep echter anders. In plaats van te kiezen voor stuk winst koos zijn tegenstander voor een mataanval. Bij schaak een prima keuze, maar dan moet je wel zorgen dat er geen gat in je plannen zit. En met een listig paardzetje weerlegde Ghasem de mataanval. In hevige tijdnood deed zijn tegenstander een illegale dame zet. Door de dame te spelen gaf hij zichzelf schaak, omdat beide dames ondersteund door de koningen naar elkaar stonden te kijken. Een toeschouwer van Grasmat riep dat dit een illegale zet was. Scheidsrechter erbij. Een minuut extra tijd voor Ghasem en vervolgens deed de grasmatter een winnende zet met zijn toren. Ghasem moest zijn dame loslaten met zijn koning en zou zijn dame verliezen voor de schaakgevende toren. Als plaatsvervangende teamleider (Jeroen was nog aan het spelen), voelde ik me echter geroepen om tegen deze gang van zaken te protesteren bij de scheidsrechter. De Grasmatter kon immers een legale zet doen met de dame (dames ruilen) en daartoe was hij reglementair verplicht. De Grasmatter gaf zonder de dames te ruilen op. Dus geen 3-3, maar 4-2 voor Almere. Een beetje spelregelkennis helpt soms.
De tegenstander van Jeroen Duin was ook aan het knoeien geslagen en kon kiezen tussen het verliezen van twee pionnen of een kwaliteit. Hij koos voor het inleveren van het kwaliteit. Nadat hij Jeroen ook nog mededeelde dat hij (De Grasmatter) uit moest kijken dat hij niet mat ging, liet hij zich een zet later midden op het bord inderdaad mat zetten doordat hij zijn enige vluchtveld afsloot door daar met zijn paard op te gaan staan. De overwinning was dus binnen met een tussenstand van 5-2.
Ton van Weeren kon het vervolgens niet bolwerken. Een paard van zijn tegenstander stond ondersteund door een pion onaantastbaar midden in verdediging van Ton te koekeloeren en dat werd uiteindelijk toch teveel.
Met een keurige 5-3 overwinning scoort het zesde nu zeven uit zeven en kan zelfs nog lonken naar een bronzen plek.
