Op zaterdag 7 oktober zijn wij afgereisd naar Den Haag om tegen DD2 te spelen. Misschien wel onze verste uit-tegenstander van dit seizoen. Waarschijnlijk sowieso qua reistijd, want de A4 was deels afgesloten, waardoor we om moesten via Utrecht. Uiteindelijk een minuutje te laat achter het bord; het was niet te zien dat we om 11:15 hadden afgesproken. DD2 had vorige ronde ook gewonnen en was op papier iets minder (met name door Martijn en Tobias), maar in de breedte aan ons gewaagd.
We speelden met twee invallers, doordat Mike en Richard allebei een belangrijke persoonlijke aangelegenheid hadden. Dat werden Jacques Huijzer en Martin Heijlman op bord 8 en 6 respectievelijk. Verder hadden we Tobias op 1, Martijn op 2, Dennis op 3, mijzelf op 4, Diederic op 5 en Pim op 7.
Mijn partij begon met een Nimzo waarin ik een nieuwtje kon spelen dat ik online was tegengekomen. Dat zette mijn tegenstander aan het denken en gaf mij gelegenheid om een rondje langs de borden te doen: Tobias had een fijne stelling uit de opening, waarin de Pirc geleidelijk in een soort Siciliaan leek over te zijn gegaan, door c5 van zwart. Martijn speelde met zwart tegen een London. De dag daarvoor had hij nog gegrapt dat hij dat zou ontwijken en waren we allemaal benieuwd hoe dat dan wel in zijn werk zou gaan. Uiteindelijk was een vroeg …h6 en …g5 (maar na het aangaan van de London) op het bord verschenen en was het een typische Martijn-stelling.
Dennis leek in zijn Rossolimo een mooi centrum te hebben. De tegenstander had het loperpaar en ondanks dat een van die lopers nog op stal stond leek het geen overtuigend openingsplusje. Ik zal bord 4 overslaan. Diederic had een erg gelijke stelling uit een Pirc en bood zelfs remise aan, wat na enig overleg vrij resoluut werd afgeslagen.
De borden hieronder heb ik minder bekeken (zoveel tijd had ik ook weer niet), maar Martin leek goed te staan vanuit de opening, Pim had een mooi paard op d6 en leek zelfs erg goed te staan en Jacques stond geloof ik gezond. Hierna kwam een fase waarin ik zelf meer met mijn eigen partij bezig moest zijn, want mijn tegenstander begon een aanval op mijn koningsvleugel en er waren veel interessante tactische varianten mogelijk die ik goed moest bekijken (zie hieronder de partij).
Het eerste resultaat dat binnenkwam was Jacques die remise had gespeeld. In de eindstelling stond hij geloof ik beter en leek het niet alsof hij makkelijk kon verliezen, maar het is ook begrijpelijk dat je als invaller niet tot het gaatje durft te gaan. ½ – ½.
Helaas! Het was misgegaan bij Martin en we hadden de eerste 0 op het scorebord. Ik heb niet precies gezien waar het misging, maar hoorde van een paard dat helemaal klaar gestoomd werd om achter de vijandelijke linies te springen op d3, maar op het moment suprême liet afweten. 1½ – ½.
Dennis was als derde klaar. Hij had in zijn middenspel met zijn paarden gemanoeuvreerd rondom zijn centrumpionnen, maar nog niet super veel bereikt, toen zijn tegenstander een wel heel heftige aanval begon. Daar offerde hij wel materiaal voor en Dennis kon door het vervolgoffer niet aan te nemen de aanval ontkrachten (zie de partij hieronder). 1½ – 1½.
Daarna was mijn partij klaar. De aanval van mijn tegenstander sloeg niet door en ik kon afwikkelen naar een eindspel waarin de witte pionnenstructuur verpest was. De geïsoleerde d-pion vloog er zelfs meteen vanaf. Verder hadden we allebei veel tijd gestopt in het uitrekenen van de varianten en mijn zetten waren iets makkelijker te vinden. 1½ – 2½.
Tijdens de analyse met mijn tegenstander zag ik Pim een beetje ontgoocheld binnen komen lopen. Van de goede opening was hij zelfs naar een praktisch gewonnen stelling gegaan, maar vanaf daar wist hij het goede pad niet meer te vinden en eindigde uiteindelijk met 0 achter zijn naam. 2½ – 2½.
De grootste verrassing kwam van bord 1. Tobias stond erg goed, maar de tegenstander had een mooie truc waarmee hij een pion terugwon en de pionnen van Tobias ineens niet meer zo goed stonden. In het toreneindspel dat volgde speelde zwart dat mooi uit en kon Tobias het verschil niet meer maken en moest ook tekenen voor een 0. 3½ – 2½.
Met deze spannende tussenstand nog een blik op de borden: Martijn leek heel goed te staan en Diederic had een toreneindspel met een pionnetje meer, maar ik zag niet hoe hij het zou moeten winnen. Nog groter was mijn verbazing toen ik even later hoorde dat Diederic het verloren had. Misschien had ik iets gemist in mijn evaluatie; zeker dat Diederic iets gemist moet hebben. De matchpunten bleven in Den Haag. 4½ – 2½.
De laatste partij ging dus eigenlijk alleen nog maar om de eer. Die wist Martijn gelukkig te behouden. De toren van wit was zijn hele derde rij afgelopen maar had nergens goed gestaan. Van dit ruimtevoordeel profiteerde Martijn door een pion mee te snoepen en het paardeneindspel uiteindelijk te winnen. Eindstand: 4½ – 3½.
Dit verlies kwam als een koude douche als ik het naast mijn evaluatie eerder op de dag leg en gezien de overwinning op Caissa vorige keer. We hebben veel punten verspeeld vanuit (erg) goede stellingen en hebben een remise in een stelling die we in ieder geval niet zouden moeten verliezen. Laten we hopen dat zoveel onnodig puntenverlies niet meer voorkomt dit seizoen en met goede moed kijken naar 4 november, wanneer we thuis Fischer Z mogen ontvangen!