Vorig jaar speelden we in de laatste ronde tegen LSG 3 en ik heb goede herinneringen aan deze dag. Het was een echt degradatieduel. We wonnen en ook LSG 3 bleek uiteindelijk gehandhaafd te zijn door gunstige resultaten elders in het land. In hoeverre kun je het dan eigenlijk nog een degradatieduel noemen? Naast de Leidse gezelligheid herinner ik me ook het kunstwerk van een verslag dat Pim schreef over die wedstrijd, dat bijna een jaar na de wedstrijd nog steeds leuk is om terug te lezen: https://schakenalmere.nl/index.php/seniorenmenu/externcompsen/externteamssenior/verslagen-extern/almere1-verslagen/699-het-eerste-pakt-flink-uit-en-handhaaft-zich-uiteindelijk-toch-nog-gemakkelijk-2.
Dit jaar speelden er zelfs 7 Leidse teams in het Denksportcentrum en één van de andere bezoekende teams was… ja ja… Almere 2! Gezellig hoor. Ook de kraker LSG 1 – Apeldoorn 1 werd hier gespeeld en in een zijzaaltje was nog een damwedstrijd bezig.
Dit jaar (vorige week dus) wonnen we ruim met 6.5-1.5. Dit is enerzijds een geflatteerde uitslag, maar anderzijds leek zelfs 8-0 even mogelijk. Hoe dan?
De Almeerse staart wou vroeger nog wel eens haperen, maar nu was het een echte puntenmachine. Richard (bord 7, wit) kon het punt al na 17 zetten laten bijschrijven. Zijn tegenstander had niet echt antwoord op Richards opening en een tactische onoplettendheid kon hij zich niet permitteren.
Caspar (bord 6, zwart) kennen we als een oerdegelijke schaker. Zijn tegenstander nam veel risico door in een half-open stelling g2-g4 te spelen, maar al snel kreeg zijn eigen koning de wind van voren.
Over zo’n partij zou Woudje vast zeggen “aanvallend spel wordt niet meer beloond”. Over zijn eigen partij (bord 4, zwart) meldt hij: “ik kon in het middenspel op 2 flanken spelen en ik had de c-lijn. Op zet 40 ging hij mat en ik had nog een uur, het speelde eigenlijk vanzelf.” Op naar de 2300, maat.
Ook Duncan (bord 5, wit) was zo vriendelijk om zijn partij voor ons te analyseren:
Ivo (bord 3, wit) speelde een prachtige partij. Een lust voor het oog.
Toen stonden we dus zomaar met 5-0 voor. Dat was een grote opluchting, want op de 3 resterende borden kon het makkelijk misgaan.
Ahnaf (bord 2, zwart) speelde op zich oké, maar rook onterecht bloed in wederzijdse tijdnood. Zijn tegenstander leek bereid tot zetherhaling (of zag/had geen mogelijkheden meer om deze te voorkomen), maar Ahnaf wilde daar met oog op de klok niets van weten. Het eindspel dat overbleef was echter verloren voor hem, maar ik waardeer het dat hij voor de 8-0 is gegaan..
Aan Diederics partij (bord 1, wit) was geen touw vast te knopen. Hij had in de opening een pion geofferd (dit ga ik voortaan weglaten uit mijn verslagen, want dat doet hij altijd) en kreeg daar veel mooie velden en activiteit voor terug (dit verdient wel vermelding). Even later gooide hij er nog een stuk tegenaan. Ik kan hier niks zinnigs over zeggen, maar even later was het remise. Een fijn resultaat voor de ploeg en iedereen zat een bordje lager door Diederics heldhaftige optreden aan het kopbord.
Ik was zelf als laatste nog bezig (bord 8, zwart). Mijn openingskeuze is gemakkelijk te bekritiseren, maar in het eindspel kwam ik positioneel steeds ietsje beter te staan. Ik liet me in enkelzijdige tijdnood (ik had 5 minuten en mijn tegenstander nog een uur) echter verleiden om een kleine kwaliteit te offeren voor 2 pionnen. Daar had ik al snel spijt van, want daardoor was de stelling weer in evenwicht (doch ongebalanceerd). Even later kon mijn tegenstander mijn toren winnen met 57.Nf6+, maar hij deed het onhandig en hield alleen zijn paard over tegen 3 pionnen. En dat eindspel was tot ieders verbazing ineens weer gewonnen voor mij. Evengoed een hele knappe prestatie van mijn jonge tegenstander met de leuke naam Timo Yeh.
Individuele uitslagen van deze wedstrijd: https://knsb.netstand.nl/pairings/view/3261
De stand in de poule: https://knsb.netstand.nl/divisions/view/85.
